ثبت شرکت - ثبت شرکت مسئولیت محدود - ثبت فوری شرکت

• شرکتهای تعاونی مسکن :

ماده 81 قانون شرکت های تعاونی بدون اشاره به اینکه چه اشخاصی با عضویت خود می توانند شرکت های تعاونی مسکن را تشکیل دهند مقرر می دارد :
« شرکت تعاونی مسکن برای تمام یا قسمتی از امور مندرج زیر تشکیل می شود »
1- تهیه زمین و ساختمان و خانه و آپارتمان های مسی و واگذاری خانه ها و آپارتمان ها نقداً یا به اقساط به اعضاء، همچنین ایجاد تأسیسات عمومی مورد استفاده مشترک آنان.
2- خرید واحدهای مسی و فروش آن به اعضاء نقدا و یا به اقساط
3- واگذاری واحدهای مسی ملکی شرکت به صورت اجاره به اعضاء
4- انجام خدمات نقشه کشی، مهندسی و معماری برای اعضاء و نظارت در ساختمان متعلق به آنها
5- انجام تعمیرات ساختمان های ملکی اعضاء و یا اقدام مربوط به لوله کشی و کابل کشی و ایجاد دستگاه های تهویه و حرارت مرکزی
6- نگاهداری و اداره ساختمان ها و تأسیسات و انجام خدمات عمومی مربوط .
• نکاتی در زمینه شرکت های تعاونی مسکن :
اول اینکه : همانطور که قبلا اشاره شد قانون اشخاصی را که واجد شرایط عضویت در شرکت تعاونی مسکن هستند را مشخص ننموده است و نمی توان از تعریفی که از شرکت های تعاونی مسکن شده مشخص نمود که چه اشخاصی می توانند عضویت این گونه شرکت های تعاونی را داشته باشند.
اما عرفا و منطقاً باید پذیرفت که اشخاص هم صنف، هم حرفه، همکار، هم محله، بدون قید محدودیت و در سراسر کشور، می توانند نسبت به تأسیس و تشکیل شرکت های تعاونی مسکن اقدام کنند؛ مانند شرکت تعاونی مسکن کارمندن وزارت بهداری، شرکت تعاونی مسکن کارگران کارخانه های . شرکت تعاونی مسکن کارمندان اداره ثبت اسناد و غیره .
دوم اینکه : از آنجایی که مسئله مسکن یکی از مسائل حاد و مهم کشور ما محسوب می گردد منابع مالی در شرکت های تعاونی مسکن محدود و منحصر به سرمایه شرکت نمی باشد بلکه دولت به حق در این زمینه پیشگام گردیده و با در اختیار گذاشتن اعتبارات بانک مسکن ایران ( در حدود مقررات) و در مورد شرکت های تعاونی کارگری با قرار دان اعتبارات بانک رفاه کارگران، شرکت های تعاونی مسکن را در انجام مقاصد خود مساعدت می کند. این است که به موجب ماده 82 قانون شرکت های تعاونی، منابع مالی و اعتباری شرکت های تعاونی مسکن عبارتند از:
1- سرمایه و ذخایر شرکت
2- پس انداز اعضاء برای تهیه مسکن
3- اعتبارات بخش دولتی شامل قسمتی از اعتبارات بانک مسکن ایران در حدود برنامه های مصوب سالانه آن بانک و اعتباراتی که بدین منظور بانک مرکزی ایران می تواند در اختیار آن بانک قرار دهد و اعتبارات از محل برنامه های عمرانی از طریق بانک مسکن ایران.
4- سایر منابع اعتباری که به وسیله اشخاص و مؤسسات در اختیار این شرکت ها گذاشته می شود.
5- در مورد شرکت های تعاونی کارگری مسکن علاوه بر منابع مالی واعتباری مذکور در این ماده بانک رفاه کارگران نیز منابع مالی و اعتباری لازم را برای این شرکت تأمین می کند.
سوم اینکه : علاوه بر این امتیازاتی که به شرکت های تعاونی مسکن داده شده امتیازات ویژه دیگری نیز به شرکت تعاونی مسکن داده شده که حائز اهمیت است. از این قرار:
اولاً: بانک های مزبور تا 80 درصد هزینه های طرح های ساختمانی شرکت های تعاونی مسکن را به متقاضیان اعتبار اعطا می کنند.
ثانیاً: در نرخ بهره و شرایط پرداخت اعتبار و وام تسهیلات لازم را در نظر می گیرند.
ثالثاً: چنانچه شرکت های تعاونی قادر به خانه سازی و آپارتمان سازی نباشند با تصویب مجمع عمومی می توانند زمین های خریداری شده را به اعضاء بفروشند یا نسبت به تبدیل آن اقدام کنند.( تبصره های ماده 82-81 قانون شرکت های تعاونی).
رابعاً: در شرکت های تعاونی مسکن انجام معاملات و ساختمان و تمام اقداماتی که در اساسنامه پیش بینی شده برای غیرعضو ممنوع است. (ماده 83 قانون شرکت های تعاونی).
• شرکت های تعاونی اعتبار:
بنابر تعریف ماده 84 قانون شرکت های تعاونی، شرکت های تعاونی اعتبار بین افراد گروه های شغلی مختلف طبق آیین نامه ای که به وسیله وزارت تعاون تهیه خواهد شد و به تصویب شورای پول و اعتبار خواهد رسید برای مقاصد زیر تشکیل می شود :
1- بازکردن حساب های سپرده مختلف، منحصراً برای اعضای شرکت
2- پرداخت وام با دریافت بهره به اعضای شرکت
3- انجام سایر خدمات اعتباری برای اعضاء در حدود امکانات
• نکاتی چند در خصوص شرکت های تعاونی اعتبار:
_ درباره « گروه های شغلی » مندرج در ماده فوق، تعریف دقیق و مشخصی نشده و معلوم نیست منظور و مقصود از « افراد گروه های شغلی » چه کسانی هستند. به ناچار باید افراد یک صنف، یک رسته، یک شغل را از افراد « گروه های شغلی » دانست.
_ در شرکت تعاونی اعتبار مطابق ماده 85 قانون شرکت های تعاونی، به دلیل اینکه موضوع وهدف و مقصود اعضاء به دست آوردن اعتبار و وام از شرکت تعاونی است، مازاد برگشتی باید عیناً به حساب ذخیره قانونی غیر قابل تقسیم شرکت منتقل گردد و قابل تقسیم بین اعضاء نیست.
_ شرکت تعاونی اعتبار، طبق ماده 86 قانون فوق، اجازه ندارد جز برای اعضای خود عملیات اعتباری برای شخصی انجام دهد و عملیات اعتباری برای غیرعضو در این گونه شرکت ها منع گردیده است.

با وجود اهمیت شرکتهای تعاونی کارگری، شرکت های تعاونی کارگری، نه در قانون بخش تعاونی و نه در قانون شرکت های تعاونی، تعریف مشخص و معینی ندارند و فقط تبصره 10 ماده 18 قانون شرکت های تعاونی مقرر می دارد :
هر یک از شرکتهای تعاونی در رشته های مصرف یا کار و پیشه که با عضویت کارگران و سایر کارکنان صنایع و خدمات و حُرف تشکیل شود و حداقل سه چهارم اعضای شرکت نزد سازمان بیمه های اجتماعی بیمه باشند شرکت تعاونی خوانده می شوند.
* بنابراین، وجه تمایز میان شرکت های تعاونی کارگری و شرکتهای غیر کارگری در عضویت سه چهارم افرادی است که اصطلاحاً به آنها کارگر گفته می شود.
• کارگر کیست؟
مطابق ماده 2 قانون کار مصوب سال 1368، کارگر کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی_اعم از مزد، حقوق، سهم سود، و سایر مزایا_ به درخواست کارفرما کار می کند. برداشت عرفی جامعه نیز از مفهوم کارگر تقریباً همین است که در ماده 2 قانون مزبور تعریف شده است؛ یعنی کسانی که به هر عنوان به دستور کارفرما در مقابل حقوق یا مزد کار می کنند و نیروی کار یا فکر و یا خلاقیت را دراختیار کارفرما می گذارند. کارگرانی که بدین ترتیب مشغول فعالیت اند و نیروی کار خود را در مقابل دریافت مزد و حقوق در اختیار کارفرمایان قرار می دهند، طبق بند الف ماده 2 قانون تأمین اجتماعی، مشمول قانون تأمین اجتماعی می شوند و کارفرمایان مکلف اند این گونه کارگران را بیمه کنند و حق بیمه تأمین اجتماعی آن ها را طبق مقررات بپردازند.
• انواع شرکت های تعاونی کارگری
شرکت های تعاونی کارگری، بنابروضعیت فوق، استحقاق داشتن انواع شرکت های تولیدی و توزیعی و خدماتی را به شرح ذیل دارند :
1- شرکت تعاونی مصرف کارگران
2- شرکت تعاونی مسکن کارگران
3- شرکت تعاونی اعتبار کارگران
4- شرکت تعاونی آموزشگاه های کارگران
5- شرکت تعاونی صنایع کوچک کارگران
6- شرکت تعاونی حرفه و صنایع دستی کارگران
7- شرکت تعاونی تهیه و توزیع کارگران
8- شرکت تعاونی مشاغل آزاد کارگران
9- شرکت تعاونی صیادان کارگران.
در شرکت تعاونی مصرف و مسکن و اعتبار، مسئله و مشکل خاصی برای تشکیل و تأسیس شرکت های تعاونی کارگری نمی توان در نظر گرفت. کارگرانی که به طریق فوق در یک مجتمع کارگری یا یک کارخانه یا برای یک شرکت اعم از دولتی و غیر دولتی یا وزارتخانه و اداره دولتی کار می کنند، برای کم کردن هزینه های زندگی، اخذ وام و تلاش برای داشتن یک مسکن جداگانه می توانند نسبت به تشکیل شرکت تعاونی کارگری اقدام کنند و دولت نیز برای تأسیس اینگونه شرکت ها بالاتربن تسهیلات را فراهم آورد و بیشترین امکانات را نیز در اختیار این قشرعظیم زحمت کش شریف جامعه قرار دهد. اما، از طرف دیگر، تشکیل شرکت هایی مانند شرکت های کار، حرفه و صنایع دستی، صنایع کوچک و تهیه و توزیع و مشاغل آزاد و صیادان، که واقف به تهیه جواز و وسایل کار و تأمین سرمایه و استخدام متخصص و غیره است کار آسانی به نظر نمی رسد. برای رفع این معضل، قانونگذار تشکیل شرکت های تعاونی کارگری را با تجمع حداقل سه چهارم کارگر و یک چهارم غیر کارگر به رسمیت شناخته است. بنابراین، در شرکت های تعاونی کارگری، کارگران در صورت اقتضاء و برای پیشبرد اهداف خود و در مقابله با مشکلات فوق می توانند از وجود افراد متخصص و سرمایه گذار و دارای مجوزهای قانونی در صنعت و تجارت و خدمات و معدن استفاده کنند و از مزایای شرکت های تعاونی برخوردار شوند.
• مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت تعاونی به شرح ذیل است :
1. مجوزاداره تعاون جهت ثبت شرکت تعاونی
2. درخواست کتبی ثبت شرکت تعاونی
3. موافقت نامه تشکیل شرکت
4. اساسنامه مصوب مجمع عمومی
5. مدارک دعوت تشکیل اولین جلسه مجمع عمومی عادی
6. رسید پرداخت مقدار لازم التأدیه ی سرمایه
7. صورتجلسه تشکیل مجمع مؤسس و اولین مجمع عمومی عادی و اسامی اعضاء و هیأت مدیره منتخب و بازرسان و مدیر عامل شرکت
• شرایط عضویت در شرکت های تعاونی کارگری:
1- پرداخت جنسی و یا نقدی حداقل بهای اسمی یک سهم
2- حداقل سه چهارم از اعضای شرکت های تعاونی باید کارگر باشند و از نظر قانونگذار زمانی عضو شرکت های تعاونی شناخته می شود که مطابق مقررات، نزد سازمان تأمین اجتماعی بیمه شده باشد ( یعنی از طرف کارفرمایان نسبت به پرداخت حق بیمه او اقدام شده باشد یا شخصاً خود را نزد آن سازمان بیمه کرده باشد).

قلاب دوزی هنر دوختن ابریشم است بر پارچه ی ماهوت . در فرهنگ معین قلاب دوزی به معنای دوختن نقش و نگار، از ابریشم یا خامه یا رشته های طلا و نقشه به روی پارچه با قلاب آمده است.
نقوشی که در این هنر به کار می روند دو نوع هستند :
1) گلدوزی که از قدیم بوده و به صورت الگویی ثابت مورد استفاده قرار می گیرد.
2) نقوش ابتکاری ( ابداعی ) به طوری که با نقوش قدیم مطابقت داشته باشد.
پیشینه قلاب بافی در ایران به سال 550 پیش از میلاد می رسد. خالی از لطف نیست که بدانیم،برای نخستین بار در ایران نمونه هایی از قلاب دوزی و ملیله بافی، توسط باستان شناسان در منطقه ی " لولان " یافت شده است . امروزه ، در میان توده های مردم، قلاب بافی یا قلاب دوزی  به یک هنرخاص پر طرفدار مبدل شده است .
با توجه به آنچه آمد، در این مطلب برآنیم تا به چگونگی ثبت شرکت قلاب دوزی بپردازیم. در ابتدا ، جهت آشنایی ذهن خوانندگان تعریفی از شرکت و انواع آن ارائه می نماییم.
شرکت تجاری عبارت است از سازمانی که بین دو یا چند نفر تشکیل می شود که در آن هر یک سهمی به صورت نقد یا جنس یا کار خود در بین می گذارند تا مبادرت به عملیات تجاری نموده و منافع و زیان های حاصله را بین خود تقسیم کنند.
قانون تجارت ایران در ماده 20، شرکت های تجاری را بر 7 قسم و به شرح ذیل احصاء نموده است :
1.شرکت های سهامی ( به موجب ماده 4 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24/12/1347 شرکت سهامی به دو نوع شرکت سهامی عام و خاص تقسیم می شود.)
2.شرکت تضامنی
3.شرکت با مسئولیت محدود
4.شرکت مختلط غیر سهامی
5.شرکت مختلط سهامی
6.شرکت نسبی
7.شرکت تعاونی تولید و مصرف
شرکت سهامی عام :
شرکتی است که موسسین آن مکلفند برای تامین قسمتی از سرمایه آن به مردم مراجعه کنند.حداقل سرمایه برای تاسیس شرکت سهامی عام پنج میلیون ریال بوده و تعداد موسسین آن نیز باید حداقل پنج نفر باشند ( مواد 4، 5 ، و 107 ل.ا.ق.ت ) مراجعه به عامه از طریق پذیره نویسی صورت می گیرد.
شرکت سهامی خاص :
شرکتی است که کلیه سرمایه آن منحصراَ توسط خود موسسین تامین می شود، حداقل سرمایه شرکت سهامی خاص یک میلیون ریال بوده و موسسین نیز نباید از سه نفر کمتر باشند ( مواد 3 و 4 و 5 ل.ا.ق.ت) مسئولیت مدنی سهامدار در مقابل قروض و دیون شرکت محدود به مبلغ اسمی سهمی است که سهامدار در شرکت سهامی سرمایه گذاری کرده است.( ماده 1 ل.ا.ق.ت)
شرکت تضامنی :
شرکت هایی هستند که برای امور تجاری، و تحت اسم مخصوصی بین دو یا چند نفر تشکیل می شوند.شرکاء در مقابل دیون و قروض شرکت مسئولیت شخصی، نامحدود و تضامنی دارند.در شرکت تضامنی، قید نام یکی از شرکاء به دنبال نام شرکت ضروری می باشد؛ مثل شرکت تضامنی داوود و شرکاء و این امر به خاطر اهمیت شخصیت شرکاء و جلب اعتماد ثالث می باشد.( موارد 116، 117 و 124 ق.ت)
شرکت با مسئولیت محدود :
شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای انجام امور تجاری تشکیل می شود.مسئولیت شریک در مقابل قروض و دیون شرکت به میزان سهم الشرکه ای است که شخص در شرکت سرمایه گذاری کرده است.فرق این شرکت با شرکت های سهامی در این است که در شرکت با مسئولیت محدود به هیچ وجه سهم الشرکه صادر نمی شود و جز با رضایت عده ای از شرکاء که سه چهارم سرمایه متعلق به آن ها باشد قابل نقل و انتقال نیست.ولی در شرکت های سهامی، سهام منتشر گردیده و نیز قابل نقل و انتقال می باشد.در شرکت با مسئولیت محدود در صورت پیش بینی در اساسنامه، با فوت ، حجر ، ممنوعیت قانونی یا قضایی یکی از شرکاء شرکت منحل می شود ولی در شرکت های سهامی عام و خاص در چنین شرایطی شرکت به حیات خود ادامه می دهد.
شرکت نسبی :
شرکتی است که برای انجام امور تجاری، تحت نام مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل می شود و مسئولیت هر یک از شرکاء به نسبت آورده یا سرمایه ای است که در شرکت دارد.( ماده 183 ق.ت)
شرکت مختلط غیر سهامی :
شرکتی است که برای امور تجاری، تحت نام مخصوص بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود تشکیل می شود.مسئولیت شرکای ضامن، تضامنی، نامحدود و شخصی است ولی مسئولیت شرکای با مسئولیت محدود به میزان سرمایه ای است که هر شریک در شرکت سرمایه گذاری  کرده است.در این نوع شرکت، سهم الشرکه قابل نقل و انتقال نبوده و شرکت با فوت یا حجر یا ممنوعیت قضایی هر یک از شرکا اصولاَ منحل می گردد.
شرکت مختلط سهامی :
شرکت هایی هستند که تحت نام مخصوص بین یک یا چند شریک ضامن و یک یا چند نفر سهامدار تشکیل می شوند.مسئولیت شریک یا شرکای ضامن تضامنی، نامحدود و شخصی است و مسئولیت سهامدار یا سهامداران در این نوع شرکت محدود به مبلغ اسمی سهامی است که هر یک از آنان در شرکت دارند.در این نوع شرکت ها سهام سهامداران قابلیت نقل و انتقال داشته و با فوت یا حجر یا ممنوعیت قانونی سهامدار شرکت منحل نمی شود.( مواد 162 و 163)
شرکت تعاونی :
این نوع شرکت ها به منظور رفع نیازمندی های مشترک اعضاء تشکیل و مسئولیت هر یک از سهامداران در مقابل قروض و دیون شرکت محدود به مبلغ اسمی سهم یا سهامی است که سهامدار در شرکت تعاونی دارا می باشد.در حال حاضر قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران مصوب شهریور 1370 بر فعالیت های شرکت تعاونی حاکمیت دارد.
شایان ذکر است از میان شرکت های  تجاری، بیشتر شرکت هایی که در اداره ثبت اسناد و املاک کشور به ثبت می رسند شرکت های سهامی خاص و بامسئولیت محدود هستند.

شرکت قلاب دوزی را می توان در قالب شرکت سهامی خاص و یا بامسئولیت محدود به ثبت رساند. در ذیل به بررسی شرایط و مدارک لازم جهت ثبت این شرکت ها می پردازیم .
شرایط ثبت شرکت قلاب دوزی سهامی خاص :
1-مطابق ماده ۳ لایحه اصلاحی قانون تجارت :حداقل تعداد سهامداران در شرکت سهامی خاص ۳نفر می باشد.
( + 2 نفر بازرس که بازرسین نباید از اعضا باشند) ، حداقل ۳۵درصد سرمایه می بایست نقداَ پرداخت شود.
۲-حداقل سرمایه در شرکت سهامی خاص از یک میلیون ریال نباید کمتر باشد.( ماده ۵لایحه اصلاحی قانون تجارت )
مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت قلاب دوزی سهامی خاص :
۱- دونسخه اظهار نامه تکمیل شده با امضاء موسسین
۲- دو نسخه اساسنامه تکمیل شده با امضاء موسسین
3- اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت سرمایه تعهدی (حداقل ۳۵%سرمایه) در حساب شرکت در شرف تاسیس همراه با فیش پرداختی
4- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
5- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت از جمله صفحه اول شناسنامه وکارت ملی سهامداران، مدیران و بازرسان
6- گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضاء هیات مدیره، مدیر عامل و بازرسان
7- دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین با امضاء موسسین
8- دو نسخه صورتجلسه هیأت مدیره با امضاء تمامی اعضاء هیأت مدیره
9- اصل وکالتنامه وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.
شرایط لازم جهت ثبت شرکت قلاب دوزی با مسئولیت محدود:
۱- در شرکت با مسئولیت محدود تعداد شرکا حداقل ۲نفر میباشد
۲- حداقل سرمایه برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود یک میلیون ریال است.
۳- در شرکت با مسئولیت محدود باید کل سرمایه تحویل مدیر عامل شرکت شده و مدیر عامل اقراریه دریافت نماید.
مدارک مورد نیاز ثبت شرکت قلاب دوزی با مسئولیت محدود به شرح ذیل میباشد :
۱- دو برگ تقاضا نامه شرکت با مسئولیت محدود و تکمیل آن و امضاء ذیل تقاضا نامه توسط کلیه سهامداران
۲- دوبرگ شرکتنامه شرکت با مسئولیت محدود و تکمیل آن و امضاء ذیل شرکتنامه توسط کلیه سهامداران
۳- دوجلد اساسنامه شرکت با مسئولیت محدود و امضاء ذیل تمام صفحات ان توسط کلیه سهامداران
۴- دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین و هیات مدیره که به امضاء سهامداران و بازرسین رسیده باشد
۵- دو نسخه صورتجلسه هیات مدیره که به امضاء مدیران منتخب مجمع رسیده باشد
۶- فتوکپی شناسنامه و کارت ملی برابر اصل شده کلیه سهامداران ودر صورتی که مدیر عامل خارج از اعضاء هیأت مدیره باشد (برابر اصل در مراجع قضایی یا دفاتر اسناد رسمی صور میگیرد)
۷- فتوکپی شناسنامه و کارت ملی بازرسین
۸- گواهی عدم سوءپیشینه
۹- معرفی نامه نمایندگان، در صورتی که سهامداران و اعضاء هیات مدیره از بین اشخاص حقوقی باشندو ارائه تصویر رومه رسمی اگهی تاسیس با آخرین تغییرات آن.
۱۰- تاییدیه هیأت مدیره اشخاص حقوقی سهامدار، مبنی بر غیر دولتی بودن آن
۱۱- اخذ مجوز در صورت نیاز بنا به تشخیص کارشناس اداره ثبت شرکت‌ها

به موجب تازه ترین و بهترین تعاریفی که از صنایع دستی به عمل آمده است : صنایع دستی به بخشی از هنر – صنعت گفته می شود که با بهره گیری از مواد اولیه بومی و انجام کار اساسی به کمک دست و افزار دستی محصولاتی ساخته می شود که در هر واحد ذوق هنری و خلاقیت فکری صنعتگر سازنده به نحوی تجلی یافته و همین عامل تمایز آن از صنایع ماشینی است ؛ مانند قالی بافی، زری بافی ،منبت کاری و .
با توجه به تعریف ارائه شده در ذیل به بررسی نحوه ی ثبت شرکت های صنایع دستی می پردازیم.

    فرآیند ثبت شرکت صنایع دستی

جهت فعالیت در زمینه صنایع دستی ، اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مربوطه) اامی است. این شرکت را همانند سایر شرکت های دیگر، می توان در قالب شرکت بامسئولیت محدود و یا سهامی خاص به ثبت رساند.
برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود داشتن شرایط زیر لازم می باشد:
1- این شرکت با حداقل دو نفر شریک دارای سن قانونی (18 سال تمام) قابل ثبت می باشد.
2- هر دو عضو شرکت باید سهامدار باشند،حتی یک درصد
3- سرمایه ی اولیه ی این شرکت صد هزار تومان می باشد.( این سرمایه پرداخت نمی شود و اسمی می باشد)
مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت با مسئولیت محدود:
1- دو نسخه شرکتنامه ی تکمیل شده
2-  دو نسخه تقاضانامه ی تکمیل شده
3- دو نسخه اساسنامه ی تکمیل شده
4- تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام های پیشنهادی و همچنین فیش واریزی
5- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
6- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه ی شرکا،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از 12 نفر باشد)
7- اصل گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضا ی هیات مدیره،مدیر عامل
8- دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسس
9- دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره
10- اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.
برای تشکیل شرکت سهامی خاص رعایت نکات ذیل اامی است :
1- حداقل 3 نفر عضو اصلی در شرکت که به سن قانونی رسیده باشند. ( 18 سال تمام )
2- حداقل سرمایه شرکت 1.000.000 ریال باشد.
3- در بدو تاسیس حداقل 35% سرمایه به صورت نقدی باید به حساب شرکت تودیع شود.
4- در صورت سرمایه غیر نقدی ( در صورت وجود ) باید به تفکیک تقویم و در اظهارنامه منعکس گردد.
5- سرمایه شرکت صرفاَ توسط موسسین تامین می شود.موسسین شرکت،نسبت به کلیه اعمال و اقداماتی که به منظور تاسیس و به ثبت رسانیدن شرکت انجام می دهند،مسوولیت تضامنی دارند.تا وقتی که شرکت به ثبت نرسیده است،صدور ورقه سهم یا گواهینامه موقت سهم ممنوع است.در صورت تخلف امضاء کنندگان آن ها،مسوول جبران خسارات اشخاص ثالث خواهند بود.
6- اعضاء هیات مدیره باید حداقل از 2 نفر تشکیل گردد و اعضا و هیات مدیره باید حداقل دارنده یک سهم باشند و اعضا و هیات مدیره نباید دارای سوء پیشینه کیفری باشند.
برای ثبت شرکت سهامی خاص چه مدارکی لازم است؟
1- دو برگ اظهارنامه شرکت سهامی خاص،تکمیل آن و امضاء ذیل اظهارنامه توسط کلیه ی سهامداران
2- دو جلد اساسنامه شرکت سهامی خاص که ذیل تمام صفحات آن به امضاء کلیه ی سهامداران رسیده باشد.
3- دو نسخه صورت جلسه مجمع عمومی موسسین که به امضاء سهامداران و بازرسین رسیده باشد.
4- دو نسخه صورت جلسه هیئت مدیره که به امضاء مدیران منتخب مجمع رسیده باشد.
5- فتوکپی شناسنامه کلیه سهامداران و بازرسین برابر اصل شود.
6- ارائه گواهی پرداخت حداقل 35% سرمایه شرکت از بانکی که حساب شرکت در شرف تاسیس در آن جا باز شده است.
تذکر:در صورتی که مقداری از سرمایه ی شرکت آورده ی غیر نقدی باشد(اموال منقول و غیر منقول)ارائه ی تقویم نامه کارشناس رسمی دادگستری اامی است و در صورتیکه اموال غیر منقول جزء سرمایه شرکت قرار داده شود ارائه ی اصل سند مالکیت ضروری است.
7- ارائه مجوز در صورت نیاز بنا به اعلام کارشناس اداره ثبت شرکت ها
8- کپی کارت ملی
توجه: کلیه شرکت های سهامی خاص موظفند یک جلد دفتر سهام جهت ثبت سهام شرکت تهیه نمایند و تغییرات سهام نیز طبق مقررات در آن ثبت گردد.

• شرکت بامسئولیت محدود :
شرکت با مسئولیت محدود، شرکتی است تجاری که از اجتماع دو یا چند شخص و از مجموع سهم الشرکه شرکاء برای انجام امور تجاری و کسب منفعت به وجود می آید. بنابراین شرکت با مسئولیت محدود همانند شرکت های سهامی شرکتی است ذاتاً تجاری و از نوع شرکت های سرمایه ای است یعنی در این گونه شرکت ها نقش سرمایه در معرفی شرکت بیش از شخصیت صاحبان سهم الشرکه تاثیر داشته و هر عضو به میزان سهم الشرکه خود نسبت به دیون و تعهدات شرکت مسئولیت دارد.
مجمع شرکاء در شرکت های به مسئولیت محدود عالی ترین تشکل سهم الشرکه است که می تواند همانند شرکت های سهامی به صورت مجمع عمومی عادی-عادی به طور فوق العاده و فوق العاده با حد نصاب مقرره در اساسنامه و جهت بررسی موضوعات و مسائلی که طبق اساسنامه مقرر گردیده تشکیل گردد.مجمع شرکاء در هر حال دارای کلیه اختیارات و اتخاذ هر گونه تصمیم قانونی شرکت است، از قبیل انتخاب مدیر یا مدیران شرکت- انتخاب هیات نظار یا (بازرس)- تعیین خط مشی شرکت- موافقت با ورود اعضای جدید- افزایش و کاهش و انحلال شرکت و غیره/انتخاب رومه جهت درج آگهی های شرکت، تعیین رومه کثیرالانتشار در شرکت های با مسئولیت محدود جنبه اجباری و اامی ندارد اما شرکا می توانندطبق اساسنامه تنظیمی خودرومه خاصی را جهت درج اطلاعیه های شرکت معین نمایند.
• اشخاصی که می توانند مجمع شرکاء را دعوت به انعقاد جلسه نمایند :
انعقاد جلسه مجمع در شرکت های با مسئولیت محدود بستگی به احتیاج و نیازی است که از جانب مدیر یا مدیران- هیات نظار(بازرس-بازرسان) و یا دارندگان سهم الشرکه احساس می شود، فلذا تشکیل و انعقاد مجمعی که جنبه اامی و اجباری داشته باشد در شرکت های با مسئولیت محدود مشاهده نمی شود ( در این خصوص قانون تجارت مسکوت است)، النهایه به خاطر طرح و بررسی ترامه و حساب سود و زیان و تقسیم سود و اندوخته شایسته است که صاحبان سهم الشرکه در پایان هر سال مالی لغایت چهارماه پس از آن که مم هستند وفق قوانین مالیاتی نسبت به ارائه اظهارنامه مالیاتی به مرجع ذی صلاح مالیاتی اقدام نمایند.
مجمع شرکاء را دعوت به انعقاد جلسه نمایند و ضمن بررسی ترامه و حساب سود و زیان و اندوخته شرکت نسبت به تقسیم سود شرکت اتخاذ تصمیم نمایند. با این حال مدیران شرکت- هیات نظار(بازرس یا بازرسان) و همچنین دارندگان یک پنجم سهم الشرکه می توانند مجمع شرکاء را دعوت به انعقاد جلسه نمایند.
• نحوه دعوت مجمع شرکاء در شرکت های با مسئولیت محدود :
آیا شرکاء را می توان به طریقی غیر از رومه های کثیرالانتشار دعوت به انعقاد جلسه نمود؟
قانون تجارت در این خصوص ساکت می باشد، لیکن با توجه به عمومات قانون تجارت و رویه های اتخاذ شده توسط اداره ثبت شرکت ها، نحوه دعوت مجمع شرکاء در شرکت های با مسئولیت محدود بدوا باید طبق اساسنامه شرکت به عمل آید. مانند دعوت از مجمع از طریق پست سفارشی، چنانچه اساسنامه در این خصوص ساکت باشد باید از طریق رومه های کثیرالانتشار مجمع را دعوت به انعقاد جلسه نمود. حال این سوال مطرح می شود که چنانچه اساسنامه طریق خاصی را جهت دعوت مجمع تعیین نکرده باشد آیا می توان جلسه مجمع را توسط هر رومه کثیرالانتشار ( بنا به تشخیص و انتخاب دعوت کننده/دعوت کنندگان مجمع از جمله مدیر یا مدیران شرکت) دعوت به انعقاد جلسه نمود؟
جواب این سوال مثبت است لیکن جهت جلوگیری از سوء استفاده بعضی صاحبان سهم الشرکه شایسته آن است که قانونگذار در شرکت با مسئولیت محدود نیز نحوه دعوت مجمع شرکاء را صریحا مشخص و معلوم نماید و یا شرکاء در هنگام تنظیم اساسنامه تدابیر لازمه را در این خصوص اتخاذ نمایند.
• فاصله بین انتشار آگهی و تشکیل مجمع :
فاصله بین انتشار آگهی و تشکیل مجمع با توجه به سکوت قانونگذار و مراجعه به عمومات قانون تجارت ظاهرا نباید کمتر از 10 روز یا بیشتر از 40 روز باشد، چیزی که ادارات ثبت شرکت ها آن را عرفا پذیرفته اند. البته حسب المعمول چنانچه کلیه صاحبان سهم الشرکه نسبت به تشکیل مجمع شرکاء متفق الرأی بوده و در مجمع حاضر شده باشند انتشار آگهی دعوت اامی نیست.
• نحوه اتخاذ تصمیم در مجمع شرکاء :
با توجه به موضوعات مطروحه در مجمع شرکاء در شرکت های با مسئولیت محدود، حد نصاب برای اتخاذ تصمیم در مجمع متفاوت است که می توان آن ها را به شرح ذیل خلاصه نمود:
1- موضوع نقل و انتقال سهم الشرکه از طرف یک شریک به شریک یا شرکاء دیگر شرکت، منوط به تصویب و موافقت سه چهارم دارندگان سهم الشرکه که اکثریت عددی را نیز داشته باشند می باشد.
2- موضوع تغییر و یا اصلاح اساسنامه: اتخاذ تصمیم به شرح فوق می باشد (مگر این که در اساسنامه اکثریت دیگری قید شده باشد).
3- موضوع ورود شریک دیگر که منجر به افزایش سرمایه شرکت شود، در این مورد نیز موافقت سه چهارم دارندگان سهم الشرکه که اکثریت عددی را نیز داشته باشند لازم است.
4- در موارد و موضوعات دیگر طبق ماده 106 قانون تجارت، تصمیمات باید به اکثریت حداقل ( دارندگان نصف سرمایه شرکت) اتخاذ شود اگر در دفعه اول این اکثریت حاصل نشد باید تمام شرکاء مجددا دعوت شوند در این صورت تصمیمات به اکثریت عددی شرکاء اتخاذ می شود اگر چه اکثریت مزبور دارای نصف سرمایه نباشند. اساسنامه شرکت می تواند ترتیبی بر خلاف مراتب فوق مقرر دارد.
5- در مورد انحلال شرکت : با تصمیم عده ای از شرکاء که سهم الشرکه آن ها بیش از نصف سرمایه شرکت باشد ( بدون این که این عده دارنده حداقل سه چهارم سهم الشرکه بوده و اکثریت عددی را نیز داشته باشند) اتخاذ می گردد.
• اسناد و مدارک مورد وم جهت تشکیل و ثبت شرکت های با مسئولیت محدود :
برای تشکیل و ثبت شرکت های با مسئولیت محدود اسناد و مدارک ذیل مورد وم است :
1- اساسنامه شرکت که باید طبق مواد 94 الی 115 قانون تجارت تنظیم شده باشد و کلیه صفحات آن به امضای کلیه صاحبان سهم الشرکه رسیده باشد در دو نسخه.
2- صورتجلسه مجمع عمومی موسس مشعر بر تصویب اساسنامه، انتخاب هیات مدیره و هیات نظار (بازرس یا بازرسان) شرکت چنانچه صاحبان سهم الشرکه بیش از 12 شخص باشند و اقرار به وصول کلیه سرمایه شرکت از طرف هیات مدیره
3- صورتجلسه هیات مدیره و انتخاب مدیر عامل شرکت ( در صورت وم) و تعیین دارندگان حق امضاء اسناد و مدارک تعهدآور و تجاری شرکت.
4- تنظیم تقاضانامه که به صورت چاپی است و باید مندرجات آن با توجه به اسناد و مدارک شرکت تنظیم گردد.
5- تنظیم شرکتنامه رسمی به صورت چاپی است و باید مندرجات آن طبق اسناد و مدارک شرکت تنظیم گردد.

هیات مدیره : هیاتی از میان سهامداران شرکت سهامی انتخاب می گردند که وظیفه اداره شرکت را بر عهده دارند.
مدیر عامل شرکت سهامی : شخصی است که توسط هیات مدیره برای اداره امور جاری شرکت زیر نظر هیات مدیره تعیین می گردد.

    بررسی امکان یا عدم امکان معاملات اعضاء هیات مدیره یا مدیر عامل با شرکت

1. قاعده کلی آن است که : اعضاء هیات مدیره و مدیر عامل شرکت و همچنین موسسات و شرکت هایی که اعضای هیات مدیره یا مدیر عامل شرکت شریک یا عضو هیات مدیره یا مدیر عامل آن ها باشند، نمی توانند بدون اجازه هیات مدیره در معاملاتی که با شرکت یا به حساب شرکت می شود، مانند معاملات حق العمل کاری به طور مستقیم یا غیرمستقیم طرف معامله واقع و یا در بخشی از معامله سهیم شوند. ( ماده 129 ل. ا. ق. ت )
2. در صورت اجازه نیز هیات مدیره مکلف است : 1/ بازرس شرکت را از معامله ای که اجازه آن داده شده بلافاصله مطلع نماید و 2/ گزارش آن معامله را به اولین مجمع عمومی عادی صاحبان سهام بدهد. ( ماده 129 ل. ا. ق. ت )
3. بازرس مکلف است ضمن گزارش خاصی حاوی جزییات معامله نظر خود را درباره چنین معامله ای به همان مجمع تقدیم کند. ( ماده 129 ل. ا. ق. ت )
4. عضو هیات مدیره یا مدیر عامل ذینفع در معامله در جلسه هیات مدیره و نیز در مجمع عمومی عادی که راجع به معامله مذکور تصمیم گیری می شود، حق رای نخواهد داشت. ( ماده 129 ل. ا. ق. ت ) و بنابراین در شمار حد نصاب مجمع و هیات مدیره نیز محاسبه نمی شود.

    بررسی وضعیت حقوقی معاملات اعضاء هیات مدیره یا مدیر عامل با شرکت

1. اگر هیات مدیره، این معامله را اجازه داده باشد و مجمع عمومی عادی نیز آن را تصویب کند ، معامله صحیح و بلااشکال است. ( ماده 130 ل. ا. ق. ت )
2. اگر هیات مدیره، این معامله را اجازه داده باشد ولی مجمع عمومی عادی آن را تصویب نکند معامله صحیح است. ولی در صورتی که بر اثر انجام معامله به شرکت خسارتی وارد آمده باشد، عضو هیات مدیره یا مدیر عامل ذینفع یا آن اعضایی که اقدام به انعقاد معامله نموده اند و آن دسته از اعضاء هیات مدیره که آن معامله را اجازه داده اند، همگی متضامناَ مسئول جبران خساراتی که در نتیجه آن معامله به شرکت وارد می گردد، می باشند. 0 ماده 130 ل. ا. ق. ت )
3. اگر هیات مدیره، این معامله را اجازه نداده باشد ولی مجمع عممومی عادی آن را تصویب کند معامله صحیح و بلااشکال است. ( ماده 130 ل. ا. ق. ت )
4. اگر هیات مدیره، این معامله را اجازه نداده باشد و مجمع عمومی عادی نیز آن را تصویب نکند ، معامله قابل ابطال است . بدین نحو که :
- شرکت می تواند از دادگاه صالح درخواست ابطال معامله را بنماید.
- این درخواست تا سه سال از تاریخ انعقاد معامله و در صورتی که معامله مخفیانه انجام گرفته باشد تا سه سال از تاریخ کشف آن امکان پذیر است.
- تصمیم به درخواست بطلان معامله با مجمع عمومی عادی صاحبان سهام است که پس از استماع گزارش بازرس در این مورد رای خواهد داد. این مجمع به دعوت هیات مدیره یا بازرس شرکت تشکیل خواهد شد.
- عضو هیات مدیره یا مدیر عامل ذینفع یا آن اعضایی که اقدام به انعقاد معامله نموده اند نیز مم به جبران خسارت است. ( ماده 131 ل. ا. ق. ت )
- با این وجود این معاملات در هر صورت در مقابل اشخاص ثالث معتبر است مگر در مواردی که تدلیس و تقلبی رخ داده باشد که شخص ثالث نیز در آن تدلیس یا تقلب شرکت کرده باشد. ( ماده 130 ل. ا. ق. ت )

سازماندهی شرکت سهامی ، به صورتی دموکراتیک ، بر عهده سه رکن اصلی شرکت است : رکن تصمیم گیرنده ( مجمع عمومی ) ، رکن اداره کننده ( هیات مدیره ) و رکن نظارت کننده ( بازرس).
قانون برای هر یک از مدیران و هیئت مدیره شرکت های سهامی، تکالیف و وظایفی مقرر داشته است ، که شامل موارد ذیل می باشد :
1- مدیران پس از انتخاب شدن باید قبولی خود را اعلام دارند.
2- به میزانی که اساسنامه معین کرده است ، سهام تضمینی به صندوق شرکت بسپارند.
3- هیئت مدیره باید حداقل هر شش ماه یکبار خلاصه ای از وضعیت و صورت دارایی و قروض شرکت را تهیه و به بازرسان شرکت بدهند. همچنین در شرکت سهامی عام هیئت مدیره موظف است حساب سود و زیان و ترامه و گزارش حسابداران رسمی را نیز ضمیمه نمایند.
4- اعضای هیئت مدیره و مدیر عامل نمی توانند بدون اجازه هیئت مدیره در معاملاتی که با شرکت یا به حساب شرکت می شود، طرف معامله واقع یا سهیم شوند و در صورت داشتن اجازه، هیئت مدیره مکلف است بازرس شرکت را از این اجازه مطلع و گزارش آن را به اولین مجمع عمومی بدهد. ( ماده 129 لایحه اصلاحی قسمتی از قانون تجارت ) .
5- در صورتی که معاملات مزبور بدون اجازه هیئت مدیره انجام گیرد و مجمع عمومی آن را تصویب نکند، این معاملات قابل ابطال خواهد بود. ( ماده 131 ل. ا. ق. ت )
6- طبق ماده (132) قانون مذکور، مدیر عامل شرکت و اعضای هیئت مدیره ( با استثناء اشخاص حقوقی ) حق ندارند؛ هیچگونه وام یا اعتبار از شرکت تحصیل نمایند و شرکت نمی تواند دیون آنان را تضمین یا تعهد کند. این گونه عملیات خود به خود باطل است. در مورد بانک ها و شرکت های مالی و اعتباری، معاملات مذکور در این ماده به شرط آن که تحت قیود و شرایط عادی و جاری انجام گیرد ؛ معتبر خواهد بود.
ممنوعیت مذکور در این ماده شامل اشخاصی که به نمایندگی شخص حقوقی عضو هیئت مدیره در جلسات هیئت مدیره شرکت می کنند و همچنین شامل : همسر ، پدر ، مادر ، اجداد ، اولاد ، برادر و خواهر اشخاص مذکور نیز می باشد.
7- ماده (133) این قانون ، اعلام می دارد که : مدیران عامل نمی توانند معاملاتی نظیر معاملات شرکت که متضمن رقابت با عملیات شرکت باشد؛ انجام دهند. هر مدیری که از مقررات این ماده تخلف کند و تخلف او موجب ضرر شرکت گردد، مسئول جبران آن خواهد بود. منظور از ضرر در این ماده اعم از ورود خسارت یا کاهش منفعت می باشد.
8- طبق ماده ( 134 ل. ا. ق. ت ) : اعضای غیرموظف هیئت مدیره، یعنی مدیرانی که تمام وقت در شرکت کار نمی کنند و حضور آنان فقط به منظور شرکت در جلسات هیئت مدیره است ؛ حق ندارند به طور مستمر یا غیرمستمر بابت حقوق یا پاداش یا حق احمه وجهی دریافت کنند. بلکه به این قبیل مدیران غیرموظف با تصویب مجمع عمومی بابت حق حضور در جلسات هیئت مدیره و با توجه به تعداد ساعات و اوقاتی که در جلسات هیئت مدیره حضور داشته اند ؛ مبلغی به طور مقطوع می توان پرداخت نمود . همچنین در صورتی که در اساسنامه پیش بینی شده باشد؛ مجمع عمومی می تواند تصویب کند که نسبت معینی از سود خالص سالانه شرکت به عنوان پاداش به اعضای هیئت مدیره تخصیص داده شود. باید توجه داشت که در شرکت های سهامی عام از پنج درصد سودی که در همان سال به صاحبان سهام پرداخت می شود و در شرکت های سهامی خاص از ده درصد سود قابل پرداخت همان سال نباید کند.
شایان ذکر است ، مدیران نسبت به ورود هر گونه زیان به شرکت که به قصور یا تقصیر آن ها باز نگردد، منفرداَ و مشترکاَ بر حسب اینکه ایراد زیان ناشی از عمل فردی یا جمعی آنان باشد، مسئولیت دارند. ماده 142 لایحه اصلاحی در این ارتباط اشعار می دارد :
" مدیران و مدیر عامل شرکت در مقابل شرکت و اشخاص ثالث نسبت به تخلف از مقررات قانونی یا اساسنامه شرکت و یا مصوبات مجمع عمومی برحسب مورد منفرداَ یا مسترکاَ مسئول می باشند و دادگاه حدود مسئولیت هر یک را برای جبران خسارت تعیین خواهد نمود ".

نوع دیگری از تبدیل در خصوص شرکت های سهامی که قبل از سال 1347 به صورت سهامی ایجاد شده اند که به علت تفکیک سهامی خاص و عام در قانون موخر می بایستی به موجب ماده 284 لایحه اصلاحی قانون تجارت، تبدیل به یکی از انواع شرکت ها گردند. شرکت های سهامی موجود در تاریخ تصویب این قانون باید ظرف 3 سال از تاریخ اجرای این قانون به صورت شرکت سهامی خاص یا شرکت سهامی عام در آیند و وضع خود را با مقررات این قانون تطبیق دهند یا به نوع دیگری از انواع شرکت های تجارتی مذکور درقانون تجارت تبدیل شوند و الا منحل محسوب خواهند شد و از لحاظ مقررات انحلال مشمول قانون تجارت خواهند بود.
تا هنگامی که شرکت های سهامی موجود در تاریخ تصویب این قانون ظرف 3 سال وضع خود را با مقررات این قانون تطبیق نداده اند، تابع مقررات مربوط به شرکت های سهامی مذکور در قانون تجارت و مقررات اساسنامه خود خواهند بود.
تطبیق وضع شرکت با مقررات این قانون وقتی محقق می شود که مرجع ثبت شرکت ها پس از احراز صحت تطبیق، مراتب را ثبت و به هزینه شرکت آگهی کرده باشد، به استثنای هزینه آگهی اجرای این ماده در صورت عدم افزایش سرمایه شرکت، تبدیل شرکت مستم پرداخت هیچ گونه هزینه دیگری نیست و در صورت افزایش سرمایه هزینه های مربوط فقط شامل میزان افزایش سرمایه می شود.
تغییر اساسنامه هر یک از شرکت های سهامی موجود در تاریخ تصویب این قانون به منظور تطبیق وضع آنها با مقررات این قانون استثنائاً ممکن است به موجب تصمیم مجمع عمومی عادی صاحبان سهام شرکت صورت گیرد. مگر در مورد افزایش سرمایه که باید به تصویب مجمع عمومی فوق العاده برشد. ترتیب دعوت تشکیل، حد نصاب و اکثریت لازم برای مجامع عادی و فوق العاده به منظور تطبیق وضع شرکت با مقررات این قانون تابع مقررات قانون تجارت در مورد شرکت های سهامی و همچنین اساسنامه معتبر شرکت های موجود در تاریخ تصویب این قانون می باشد.
• برای آن که شرکت های سهامی موجود در تاریخ تصویب این قانون بتوانند به صورت شرکت سهامی خاص درآیند باید :
اولاً: سرمایه آن ها حداقل به میزانی باشد که برای شرکت های سهامی خاص مقرر شده است یا سرمایه خود را با رعایت مقررات این قانون در مورد افزایش سرمایه شرکت سهامی خاص به آن میزان افزایش دهند.
ثانیاً: اساسنامه خود را به منظور تطبیق با مقررات این قانون اصلاح کرده مراتب را به مرجع ثبت شرکت ها اعلام نمایند.
مرجع ثبت شرکت ها پس از احراز صحت تطبیق وضع شرکت با مقررات این قانون مراتب را ثبت و به هزینه شرکت آگهی خواهد نمود.
• برای آن که شرکت های سهامی موجود در تاریخ تصویب این قانون بتوانند به صورت شرکت سهامی عام درآیند باید :
اولاً: سرمایه آن ها به میزانی باشد که برای شرکت های سهامی عام مقرر شده است یا سرمایه خود را با رعایت مقررات این قانون در مورد افزایش سرمایه شرکت سهامی عام به آن میزان افزایش دهند.
ثانیاً: در تاریخ تبدیل شرکت به شرکت سهامی عام یک سال از ثبت شرکت گذشته و یک ترامه آن به تصویب مجمع عمومی عادی رسیده باشد.
ثالثاً: اساسنامه خود را با مقررات این قانون وفق دهند. در صورتی که شرکت های سهامی موجود در تاریخ تصویب این قانون بخواهند برای تطبیق وضع خود با مقررات این قانون به افزایش سرمایه مبادرت کنند در صورتی که تمام مبالغ اسمی سهام قبلی آن ها تادیه نشده باشد، نسبت به مبلغ پرداخت شده قبلی نسبت به هر سهم در مورد سهام جدید نیز لازم الرعایه است و در هر حال این نسبت نمی تواند از سی و پنج در صد مبلغ اسمی سهام کمتر باشد. در موارد مذکور در این ماده رعایت ماده 165 این قانون در مورد تأدیه تمامی سرمایه قبلی شرکت اامی نیست.
شرکت های سهامی موجود در تاریخ تصویب این قانون که بخواهند از طریق افزایش سرمایه به شرکت سهامی عام تبدیل شوند باید سهام جدید خود را که در نتیجه افزایش سرمایه به وجود می آید با رعایت مقررات این قانون برای پذیره نویسی عمومی عرضه نمایند.
در صورتی که سهام جدیدی که به ترتیب فوق عرضه شده است تماماً تعهد نشود و مبلغی که باید بر طبق مقررات این قانون تأدیه گردد تأدیه نشود شرکت نمی تواند به شرکت سهامی عام تبدیل گردد. شرکت های سهامی موجود در تاریخ تصویب این قانون که بخواهند به شرکت سهامی عام تبدیل شوند و به این منظور به افزایش سرمایه مبادرت کنند باید مدارک زیر را به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم نمایند :
1- اساسنامه ای که برای شرکت سهامی عام به تصویب مجمع عمومی عادی یا فوق العاده رسیده است.
2- صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده که افزایش سرمایه را مورد تصویب قرار داده است.
3- صورت دارایی شرکت، در موقع تسلیم مدارک به مرجع ثبت شرکت؛ صورت مزبور باید متضمن کلیه اموال منقول و غیر منقول شرکت بوده و به تایید کارشناس رسمی وزارت دادگستری رسیده باشد.
4- طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام جدید که باید به ترتیب مقرر در ماده 174 این قانون تنظیم شده باشد.
5- آخرین ترامه و حساب سود و زیان شرکت که باید به تصویب مجمع عمومی و تأیید حسابدار رسمی رسیده باشد.
مرجع ثبت شرکت ها پس از وصول مدارک مذکور در ماده قبل و تطبیق مندرجات آن ها با قانون اجازه انتشار اعلامیه پذیره نویسی سهام جدید را صادر خواهد نمود.
کلیه مقررات مذکور در مواد 177 لغایت 181 لایحه اصلاحی قانون تجارت برای تحقق افزایش سرمایه و تبدیل شرکت سهامی به شرکت سهامی عام لازم الرعایه است.
در آگهی مربوط ضمن ذکر افزایش سرمایه موضوع تبدیل نیز قید خواهد شد. در صورت عدم تحقق افزایش سرمایه بر طبق ماده 182 این قانون عمل خواهد شد. در هر صورت شرکت باید در مهلت مذکور در ماده 284 وضع خود را با مقررات این قانون تطبیق دهد. شرکت های سهامی موجود در تاریخ تصویب این قانون که سرمایه آن ها حداقل به میزان سرمایه شرکت های سهامی عام مذکور در این قانون باشد و بخواهند به شرکت سهامی عام تبدیل شوند باید مدارک زیر را به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم نمایند :
1- اساسنامه ای که برای شرکت سهامی عام به تصویب مجمع عمومی عادی یا فوق العاده رسیده باشد.
2- صورت دارایی شرکت در موقع تسلیم مدارک به مرجع ثبت شرکت ها که باید متضمن تقویم کلیه اموال منقول و غیر منقول شرکت بوده و به تأیید کارشناس رسمی وزارت دادگستری رسیده باشد.
3- آخرین ترامه و حساب سود و زیان شرکت که باید به امضاء دارندگان امضاء مجاز شرکت رسیده و مشتمل بر نکات زیر باشد :
الف) نام و شماره ثبت شرکت.
ب) موضوع شرکت و نوع فعالیت های آن.
ج) مرکز اصلی شرکت و در صورتی که شرکت شعبی داشته باشد نشانی شعب آن.
د) در صورتی که شرکت برای مدت محدود تشکیل شده باشد تاریخ انقضاء مدت آن.
ه) سرمایه شرکت و مبلغ پرداخت شده آن.
و) اگر سهام ممتاز منتشر شده باشد تعداد و امتیازات آن.
ز) هویت کامل رئیس و اعضاء هیأت مدیره و مدیرعامل شرکت.
ح) شرایط حضور و حق رأی صاحبان سهام در مجامع عمومی.
ط) مقررات اساسنامه جدید راجع به تقسیم سود و تشکیل اندوخته.
ی) مبلغ دیون شرکت و همچنین مبلغ دیون اشخاص ثالث که توسط شرکت تضمین شده است.
ک) ذکر رومه کثیرالانتشاری که اطلاعیه ها و آگهی های شرکت در آن منتشر می شود.
مرجع ثبت شرکت ها پس از وصول مدارک مذکور در ماده قبل و تطبیق مندرجات آن ها با مقررات این قانون تبدیل شرکت سهامی را به شرکت سهامی عام ثبت و مراتب را به هزینه شرکت آگهی خواهد نمود.
در آگهی تبدیل شرکت های سهامی موجود در تاریخ تصویب این قانون به شرکت سهامی عام، باید کلیه مندرجات اعلامیه تبدیل شرکت ذکر گردد و قید شود که اساسنامه شرکت و صورت دارایی شرکت و اموال منقول و غیر منقول و آخرین ترامه و حساب سود و زیان آن در مرجع ثبت شرکت ها و در مرکز شرکت برای مراجعه علاقمندان آماده می باشد. آگهی تبدیل شرکت باید علاوه بر رومه کثیرالانتشاری که آگهی های شرکت در آن درج می گردد اقلاً در یک رومه کثیرالانتشار دیگر نیز آگهی شود.